رادیوهد، چیزی که تصمیم گرفتم سعی کنم در موردش بنویسم. نوشتن کمک می‌کنه. اما بزارید از خودم بنوسیم. در مورد رادیوهد میتونید توی ویکی‌پدیا هم اطلاعات پیدا کنید.
اولین بار که اسم رادیوهد رو شنیدم دو سال پیش بود. خب تعجبی هم نداره، من کسی رو نداشتم که این‌جور خواننده‌ها رو بهم آشنا کنه. تنها چیزی که هم از راک داشتم موسیقی‌های برادرم بود. یعنی تقریبا تنها روزنه رو به راک من از بچگی و سال‌های دور (حتی از وقتی که 8-9 ساله بودم) داداشم بود. هرچند زیاد اهل اشتراک‌گذاری نبود اما به هر حال توی ضبط ماشین و فلش‌هایی که میزد چندتا آهنگ خوب گوش می‌دادم و ذوق میکردم ! کاوه یغمایی، متالیکا و اوهام و خیلی از افراد که هنوز اسمشون رو نمی‌دونم و یا حداقل اون زمان نمی‌دونستم (باید باهاش صحبت کنم اسماشون رو یادم بندازه !). این چند سال گذشته هم بی-بند و حتی هادی پاکزاد. حتی یادم میاد بعضی وقت‌ها با آهنگ نمی‌شنوم صداتو! همخوانی می‌کردیم و صدای بمب‌ها رو در میاوردیم. این برای من که رابطه‌ام با برادرم زیاد خوب نبود، خب خوشحال کننده بود و تو خاطرم می‌موند. در مورد هادی هم ترجیح میدم چیزی نگم فعلا.
گزافه گویی نکنم خلاصه، من اینجوری راک رو شناختم و بعدش با هادی پاکزاد آشنا شدم که بهم فهموند این فقط در مورد موسیقی نیست.
دوستان متال دوست زیاد دارم. البته منظورم از زیاد در مقیاس خودمه :)) یعنی یکی دو نفر !! امیر عاشق متال،( که خیلی از گروه‌های متال رو ابتدا تو گوشی اون شنیدم. البته بماند که قبل از اینکه متال گوش بده من اول بهش یه مقداری راک یواشکی می‌دادم!) و سعید هم همینطور.
اما رادیوهد برای من تا مدت‌‌ها فقط یه اسم بود. اسمی که در خرداد ماه 95 معنی دار شد. تو صفحه ساندکلاد هادی پیداش کردم. زهره هم بهم گفته بود که هادی رادیوهد دوست داشته. اولین آلبوم رو که دانلود کردم و گوش دادم، گرخیدم! با خودم گفتم این دیگه چیه!! اینم شد موسیقی؟؟؟ اما بازم گوش می‌دادم. OK Computer واسم خیلی جذاب بود. کلا این مفهوم پست مدرنیسم (!) واسم جذاب بود.
اما آن‌جور که باید و شاید جذبشون نشدم. واسم فقط یه گروه خوب دیگه بودن. اما روزگار به همین شکل باقی نموند.
از یه روزی تمام این آهنگ‌ها واسم معنا گرفتن. نمی‌دونم چرا و چه روزی اما یهو به خودم اومدم دیدم که من عاشق اینا شدم. تمام آهنگ‌ها رو با لیریک شنیدم و درک کردم. انگار یه اتفاقای واسه گوشام افتاده بود. نمی‌دونم چه اتفاقی، اما هر چی بود دید منو عوض کرد. از اون روز تمام موزیک‌ویدئوها و آلبوم‌های ریدیوهد رو دانلود کردم و گوش دادم. حس میکردم که من به اینجا تعلق دارم. من به این اشعار تعلق دارم. من یه Creep بی‌اهمیتم که اینجا اهمیت پیدا می‌کنم.
برای دانلود آهنگ‌هاشون پیشنهاد می‌کنم یا از تورنت و یا از XYTune استفاده کنید. تمام آلبوم‌‌هاشون فوق‌العادست. مخصوصا برای من. از Pablo Honey شروع کنید. با ترانه Paranoid Android این پست رو پایان میدم.
